Türk mimarisinin nadide örneği, namazgâh

Açık havada namaz kılmaya mahsus yerler olarak bilinen Osmanlı mimarisinin önemli yapıları, namazgâhlar. Farsça olan namazgâh kelimesi namaz kılınan yer anlamı taşıyor. İslam tarihinin ilk döneminden itibaren örneklerine rastlanan bu yapılar Osmanlı’da en nadide örnekleriyle kendini gösterdi.

Osmanlı coğrafyasının çeşitli yerlerinde inşa edilen namazgâhlar çoğu kere abdest almak için bir çeşme veya kuyu ile birlikte yapılırdı. Genellikle seyahat ve kervan yolları ile mesîre yerlerinde yapılan namazgâhlarla insanlar ibadet ihtiyaçlarını karşılarlardı. Farklı tarzda inşa edilmiş namazgâh örneklerini görmek mümkün.

“NAMAZGÂHLARIN YAŞATILMASI GEREK"

Günümüzde sadece İstanbul’da 150’ye yakın namazgâh taşının mevcut olduğunu söyleyen sanat tarihçisi Yavuz Tiryaki, namazgâhlarla ilgili şunları söyledi: “Çeşitleri bakımından mihraplı, minberli, ordugâh tipi namazgâhlar dediğimiz namazgâhlarımız vardır. Ölçüleri bunların bir hayli büyüktür. Binlerce insanın bir arada namaz kılabileceği genişlikte olanları vardır.

Ama daha sonra menzillerde menzil namazgâhları, çeşme üzerlerinde fevkani namazgâhlar ya da daha küçük ölçekli bir ya da birkaç kişinin namaz kılabileceği sadece bir mihrap taşına sahip, kıble taşını gösteren namazgâhları mimarimizde yerini bulmuştur." 

Namazgâhlar bugün işlevsel niteliklerini kaybetseler de kültür tarihindeki önemli konumlarını hâlâ muhafaza ettiklerini söyleyen Yavuz Tirkayi sözlerini şu şekilde sürdürdü: "Namazgâhlar toplumun birer kültürel parçasıdır. Mutlaka temizlenmeli, oraların bir kitabeyle namazgâh alanı olduğu mutlaka belirtilmeli. Eğer mümkünse hangi namazgâh olduğu küçük de olsa bir kitabeyle açıklanmalı. Bunlar kaybolmamalı. Açık havada geçmiş dönemde namaz kılmak amacıyla kullanılan bu mekanların İstanbul'da tekrar yaşatılması gerekmektedir"

Kaynak: Kuzey Haber Ajansı