Yaza gelen mektup

Grup sayfamıza katılmak için >>> TIKLAYINIZ

DiniHaberler.com.tr: 

Ahmet B. Sertçelik

İlkbaharda insanın kalbinden gelen kuş cıvıltıları, sümbül kokuları aslında doğanın insan içine yansımasıdır. Toprakta canlanır ve dışarı çıkmak ister tohumlar, adeta yuvada çırpınan minik bir kuş gibi. İlkbaharda çıkar yapraklar ağacından, çiçekler toprağından. Doğa cümbüşle barışır. İki eski dost...

İlkbaharın gelmesiyle insan biraz olsun gençleşir. Doğanın cümbüşüne ayak uydurmaya çalışır. Bu ayak uydurma insanın giyimine, davranışlarına ve psikolojisine yansır. İçimizdeki kıştan kalan karamsarlık ilkbahar gelince yerini coşku ve cıvıltıya bırakır. O taze yapraklar çıkınca ağacından hayat adeta yeni başlıyormuş gibidir.

İlkbahar yazın davetiyesidir. O zemheri soğuktan, sıcacık yaza geçerken arada yaşanan şirin bir mevsimdir. Kış ve yaz arasındaki alıştırma mevsimidir. Bir nevi bağlaç gibi de düşünebiliriz. İlkbaharda dalında yerini alan her yaprak neşeyle sallanır, çiçeğini bulan her kelebek sevinçle kanat çırpar, yeşeren her ot bizi biraz daha yaklaştırır ilkbahara.
Doğa yavaş yavaş yeşerir. Artık mani olmaz bulutlar güneşe ve ısıtır güneş etrafı usul usul, hüküm sürer çevremize. Artık çıkmıştır ferman Haktan. Yasaklıdır yağmur, yasaklıdır kar ve uğrayamaz o soğuklar.

İlkbahar çetin kış günlerinin bittiği ve kavurucu sıcakların başlamasını habercisidir. Bu sevindirici mevsim tüm canlıları mesut eder. Çok sürmeyen bu mutluluk ardında kavurucu yaz ayını bırakarak uzaklaşır.