VATANIMIZ HUZUR DİYARIDIR!..

Hamdü sena olsun ki, vatanımız her geçen gün huzuru, barışı, sevgiyi, saygıyı, bir olmayı, birleşmeyi zirvelere taşımakta, verilen selaların, ezanların gölgesinde ileriye daha ilerilere koşmaktadırı!..

Edirne'den Kars'a, Samsun'dan Hatay'a adım atmaktadır.. İllerimiz, vatandaşlarımız barışın, sulh ve sükunun vermiş olduğu nimetlerden müstefid olarak yarınlara süratle koşmaktadır...

Ticaret hayatımız düne göre farklı boyutlara ulaşmış, ferdi seyahatlar zirve yapmış, yurt genelinde, şehir meydanlarında barış naraları atılmaktadır!..

Şehid cenazeleri hitame ermiş, anne ve babalar bağırlarını dövmez olmuşlardır. Ordumuz üzerine düşen vatanı koruma ve kollama hizmetini sürdürmektedir.

Ancak, görülen, müşahede edilen odur ki, bir kısım küçük beyinler böylesi asude bir rahattan memnun kalmamaktadır. İstiyorlar ki, öbek öbek şehitler meydanlara İl'lere, İlçelere ve köylere kabus gibi çöksun, her yerde feryat figan haykırışları duyulsun, ebeveyn ve yakınları bağırlarını dövmeye devam etsinler!..

Hayır hayır!... Millet olarak artık göz yaşı dökmek istemiyoruz, ağlamıyoruz, insanın fıtratında göz yaşı dökmek asıl mes'ele değildir.. Aslolan göz yaşı dökmemek, hüzünlenmemek, aslolan kalkınmak, müreffeh hayat yaşamaktır.

Gerek Osmanlı döreminde, ve gerekse Cumhuriyet döneminde ağladık, sızladık, göz yaşı döktükde ne oldu? Milletler uzaya giderken biz göz yaşlarına boğulmuş olduk, bacalar tütmez, göz yaşlarımızı içimize akıttık, göz yaşlarımız kan revan olmuştur..

Tabii ki, vurmayı, kırmayı, ölmeyi, öldürmeyi marifet sananlar, bir emel peşinde koştular.. Taraftar toplamak, bundan oy yoluyla kitle kazanmak olmuştur.. Anarşizmden medet umanların çoçukları rahat ve rehavet içerisinde yaşarken, gariban inisanların yavruları tabutlarda arzı endam ettiler..

Bilhassa, kitleleri kandıran " Tipi tipi" misüllü biçarelerin emelleri bu tür boş emeller ve arzularla kırmızı görmeye alışkın İspanyol boğaları gibi etrafta çarpık çurpuk fikirler serdettiler.. Gırtlaklarına kadar boğulmuş oldukları rüşvet, çıkar, hırsızlık acı gerçeği görmezden geldiler..

Oysa, barış treni yoluna devam etmektedir. Girilmeeyeen şehir kalmamış her taraftasid huzur ortamına teslim olmuştur.. Her tarafta kardeşlik, birlik; bütünlük şarkıları söylenmekte, tekbir nidaları alemi inletmektedir.

Binaenaleyh, yedide yetmişe herkesin barışın nimetlerini tatması, bu uğurdaa sayü gayret göstermeleri dini, Kur'anî bir realitedir... Dolayısıya, küçük insanlar, varsın küçük hesapların içinde can çekişmiş olsunlar!.. Bizler, millet olaarak büyük düşünüyoruz, büyük hedeflere koşuyoruz, koşmaya da dur durak bilmeden koşacağız!

Netice olarak,

Yüce Rabbimiz bu aziz milletin ağlamasını dindirsin, birini bin yapsın!.. Büyük görünen ülkecikleri fersahh fersah gerilerde bırakmış olsun!..

Rabbime hamdü sena olsun ki, altı aylık tatil dönemimde yeniden bu satırlarla yazmağa meramımı arzetmeye çalıştım..İnşaallah, bundan sonraki günlerde daha geniş ilmi yazılarımla dostlarımla selamlaşmayı devam ettireceğim..

İnşaallah, yazılarım, kinden, nefretten , hurafeden uzak bir ahvalde devam edecektir.. Gerek Diyanet haber siteme, gerekse Afşin Habermerkezi Müdürüne selam ve saygılarımı sunar, dualarını beklerim.. Selam vee dua ile...

Şerafettin Özdemir